East Med
Δημοσιεύθηκε στις 2 Ιαν 2020, στη σελίδα μας στο facebook
Οι υποθαλάσσιοι αγωγοί, πέραν της σημασίας τους για το ενεργειακό εμπόριο, έχουν και στρατηγική αξία. Στην περίπτωση του East Med, έχει και συμβολική - ρητορική αξία καθόσον επισφραγίζει τη στρατηγική σχέση Ελλάδας-Κύπρου -Ισραήλ-Ιταλίας, λειτουργώντας παράλληλα ως αντίβαρο στις στρατηγικές βλέψεις της Τουρκίας. Ακόμα πιο σημαντικό είναι ότι το εγχείρημα απολαμβάνει της ενεργής υποστήριξης των ΗΠΑ (μέσω του East Med Act) και της ΕΕ/Κομισιόν.
Παρόλα όμως τα θετικά μηνύματα και προσδοκίες που δικαίως δημιουργούνται από τη σημερινή συμφωνία, σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να αποτελέσει πανάκεια αναφορικά με τις προκλήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο.
Πρώτον, για να ξεπεράσει ο East Med το επίπεδο στρατηγικής ρητορείας και να εξελιχθεί σε μέσο παραγωγής στρατηγικών αποτελεσμάτων θα πρέπει:
α. Να δεσμεύσει προς μεταφορά ενεργειακούς πόρους, τέτοιας ποσότητας που να αποτελούν σημαντικό μερίδιο της κατανάλωσης φυσικού αερίου της ΕΕ. Θυμίζουμε ότι αυτή τη στιγμή τα ενεργειακά κοιτάσματα Ισραήλ και Κύπρου θα διατεθούν εν μέρει στις εσωτερικές αγορές, ή έχουν ήδη διατεθεί μέσω συμφωνιών πώλησης/μεταφοράς στην Ιορδανία και στην Αίγυπτο. Συνεπώς, απαιτείται η ανακάλυψη νέων κοιτασμάτων ικανών ποσοτήτων και η προώθησή αυτών στον αγωγό.
β. Να μπορεί να διαθέτει τους ενεργειακούς πόρους σε τιμές ανταγωνιστικές σε σχέση με τους υπόλοιπους προμηθευτές φυσικού αερίου (Κατάρ, Ρωσία, ΗΠΑ, Αλγερία).
Δεύτερον, η κατασκευή του αγωγού, αν και εξαιρετικής συμβολικής σημασίας δεν παράγει τετελεσμένα αναφορικά με την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών, δεδομένου ότι η πόντιση αγωγών επιτρέπεται στην Ανοικτή Θάλασσα αλλά και στις ΑΟΖ έτερων κρατών.
Τρίτον, δέσμευση συνεισφοράς στην ασφάλεια του αγωγού, ουδόλως συνεπάγεται την αυτόματη εξασφάλιση ενεργής υποστήριξης της χώρας μας σε διαμάχες για την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών.
Τέλος, κάθε στρατηγική κίνηση ενεργοποιεί θετικό δυναμικό φορτίο, αλλά ταυτόχρονα κινητοποιεί και αντιδράσεις / επιφυλάξεις. Στη συγκεκριμένη περίπτωση το ''χαλί" των αντιδράσεων ή/και επιφυλάξεων είναι ήδη στρωμένο.
α. Καταρχήν η Τουρκία αλλά και έτερες χώρες της περιοχής. Οι πρόσφατες δηλώσεις Λιβάνου και της Παλαιστινιακής Αρχής είναι ενδεικτικές.
β. Παράλληλα, χώρες όπως το Κατάρ και η Ρωσία ενδεχομένως πλήττονται από μια εναλλακτική πηγή ενεργειακού εφοδιασμού της Ευρώπης.
γ. Αν και η Αίγυπτος αποτελεί μέρος του στρατηγικού άξονα που σχηματίζεται στην Ανατολική Μεσόγειο, δεν είναι δεδομένη η στήριξή της στον αγωγό, καθώς αντιβαίνει τις δικές φιλοδοξίες να καταστεί ενεργειακός κόμβος της περιοχής μέσω των δύο εργοστασίων υγροποίησης φυσικού αερίου που διαθέτει.
Τα παραπάνω σε καμία περίπτωση δεν μειώνουν τη σημερινή υψηλής στρατηγικής σημασίας συμφωνία. Θα πρέπει όμως πέραν από τα επινίκια να αναδειχθεί η πραγματική στρατηγική αξία και να ξεπεραστούν υπερφίαλες προσδοκίες και το κλίμα ευφορίας το οποίο μπορεί να καταστεί σε μια νέα στρατηγική μας τύφλωση.
Δημοσιεύθηκε στις 2 Ιαν 2020, στη σελίδα μας στο facebook
Οι υποθαλάσσιοι αγωγοί, πέραν της σημασίας τους για το ενεργειακό εμπόριο, έχουν και στρατηγική αξία. Στην περίπτωση του East Med, έχει και συμβολική - ρητορική αξία καθόσον επισφραγίζει τη στρατηγική σχέση Ελλάδας-Κύπρου -Ισραήλ-Ιταλίας, λειτουργώντας παράλληλα ως αντίβαρο στις στρατηγικές βλέψεις της Τουρκίας. Ακόμα πιο σημαντικό είναι ότι το εγχείρημα απολαμβάνει της ενεργής υποστήριξης των ΗΠΑ (μέσω του East Med Act) και της ΕΕ/Κομισιόν.
Παρόλα όμως τα θετικά μηνύματα και προσδοκίες που δικαίως δημιουργούνται από τη σημερινή συμφωνία, σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να αποτελέσει πανάκεια αναφορικά με τις προκλήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο.
Πρώτον, για να ξεπεράσει ο East Med το επίπεδο στρατηγικής ρητορείας και να εξελιχθεί σε μέσο παραγωγής στρατηγικών αποτελεσμάτων θα πρέπει:
α. Να δεσμεύσει προς μεταφορά ενεργειακούς πόρους, τέτοιας ποσότητας που να αποτελούν σημαντικό μερίδιο της κατανάλωσης φυσικού αερίου της ΕΕ. Θυμίζουμε ότι αυτή τη στιγμή τα ενεργειακά κοιτάσματα Ισραήλ και Κύπρου θα διατεθούν εν μέρει στις εσωτερικές αγορές, ή έχουν ήδη διατεθεί μέσω συμφωνιών πώλησης/μεταφοράς στην Ιορδανία και στην Αίγυπτο. Συνεπώς, απαιτείται η ανακάλυψη νέων κοιτασμάτων ικανών ποσοτήτων και η προώθησή αυτών στον αγωγό.
β. Να μπορεί να διαθέτει τους ενεργειακούς πόρους σε τιμές ανταγωνιστικές σε σχέση με τους υπόλοιπους προμηθευτές φυσικού αερίου (Κατάρ, Ρωσία, ΗΠΑ, Αλγερία).
Δεύτερον, η κατασκευή του αγωγού, αν και εξαιρετικής συμβολικής σημασίας δεν παράγει τετελεσμένα αναφορικά με την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών, δεδομένου ότι η πόντιση αγωγών επιτρέπεται στην Ανοικτή Θάλασσα αλλά και στις ΑΟΖ έτερων κρατών.
Τρίτον, δέσμευση συνεισφοράς στην ασφάλεια του αγωγού, ουδόλως συνεπάγεται την αυτόματη εξασφάλιση ενεργής υποστήριξης της χώρας μας σε διαμάχες για την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών.
Τέλος, κάθε στρατηγική κίνηση ενεργοποιεί θετικό δυναμικό φορτίο, αλλά ταυτόχρονα κινητοποιεί και αντιδράσεις / επιφυλάξεις. Στη συγκεκριμένη περίπτωση το ''χαλί" των αντιδράσεων ή/και επιφυλάξεων είναι ήδη στρωμένο.
α. Καταρχήν η Τουρκία αλλά και έτερες χώρες της περιοχής. Οι πρόσφατες δηλώσεις Λιβάνου και της Παλαιστινιακής Αρχής είναι ενδεικτικές.
β. Παράλληλα, χώρες όπως το Κατάρ και η Ρωσία ενδεχομένως πλήττονται από μια εναλλακτική πηγή ενεργειακού εφοδιασμού της Ευρώπης.
γ. Αν και η Αίγυπτος αποτελεί μέρος του στρατηγικού άξονα που σχηματίζεται στην Ανατολική Μεσόγειο, δεν είναι δεδομένη η στήριξή της στον αγωγό, καθώς αντιβαίνει τις δικές φιλοδοξίες να καταστεί ενεργειακός κόμβος της περιοχής μέσω των δύο εργοστασίων υγροποίησης φυσικού αερίου που διαθέτει.
Τα παραπάνω σε καμία περίπτωση δεν μειώνουν τη σημερινή υψηλής στρατηγικής σημασίας συμφωνία. Θα πρέπει όμως πέραν από τα επινίκια να αναδειχθεί η πραγματική στρατηγική αξία και να ξεπεραστούν υπερφίαλες προσδοκίες και το κλίμα ευφορίας το οποίο μπορεί να καταστεί σε μια νέα στρατηγική μας τύφλωση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου