Η Eμπορική Ναυτιλία στην εποχή του COVID-19

Η εμπορική ναυτιλία αποτελεί τον κυριότερο πυλώνα του παγκόσμιου συστήματος. Μέσω της εμπορικής ναυτιλίας μεταφέρεται το 90% των παγκοσμίων εμπορευμάτων. Συναφώς, υφίσταται μια σχέση αλληλεξάρτησης μεταξύ της παγκόσμιας οικονομίας και της εμπορικής ναυτιλίας. Δυσκολίες στην ελευθερία ναυσιπλοΐας πλήττουν την παγκόσμια οικονομία και αντίστοιχα προβλήματα στην παραγωγή και τη διάθεση αγαθών έχουν επίπτωση στη ναυτιλία.

Επιπτώσεις COVID-19

Η μείωση της βιομηχανικής της Κίνας λόγω των 2,5 μηνών καραντίνας αλλά και μειωμένη ζήτηση αγαθών στη συνέχεια από τις ευρωπαϊκές και αμερικάνικές αγορές έχουν οδηγήσει στη μείωση των μεταφερόμενων εμπορευμάτων. Συγκεκριμένα για το Μάιο 2020 έχει ακυρωθεί το 11% των  προγραμματισμένων πλοών των container ships (σύμφωνα με στοιχεία της εταιρείας ee Sea). Ακόμα και για τους διεξαγόμενους πλόες τα μεταφερόμενα φορτία υπολείπονται των μέγιστων χωρητικοτήτων κατά 20% περίπου. 

Η πτώση της τιμής του πετρελαίου έχει οδηγήσει στην αποθήκευσή του σε δεξαμενόπλοια, καθώς η δυνατότητα των χερσαίων χώρων αποθήκευσης έχει ήδη καλυφθεί.  Υπολογίζεται (σύμφωνα με στοιχεία του Marine Traffick), ότι περίπου 160 εκ βαρέλια αργού πετρελαίου βρίσκονται αυτή τη στιγμή σε δεξαμενόπλοια. Φυσικά το τελευταίο αποτελεί μια μάλλον θετική εξέλιξη για τον κλάδο. Στην πρώτη εικόνα από το Marine Traffick τα εν πλω VLCCS με ικανότητα αποθήκευσης 2εκ βαρελιών.

Η πτώση της τιμής του πετρελαίου ωθεί πλέον ένα μέρος των πλοίων μεγάλης χωρητικότητας να προτιμούν τον περίπλου της Αφρικής παρά τη διώρυγα του Σουέζ, καθώς το κόστος καυσίμων υπολείπεται πλέον αυτό των εξόδων διέλευσης. Στη δεύτερη φωτογραφία από το Marine Traffick πλοία χωρητικότητας άνω των 15000TEU που πλέουν από το Cape Good Hope.

Τέλος, ίσως την πλέον σημαντική ζημιά την καταγράφει ο κλάδος της κρουαζιέρας και της ακτοπλοΐας. Στην τρίτη φωτογραφία η διαφορά στην κυκλοφορία επιβατικών πλοίων άνω 50000gross tonnage για την τελευταία εβδομάδα του Μαρτίου 2020 και την αντίστοιχη του 2019.

EU Naval Operation Irini

[αναρτήθηκε 30 Μαρτίου στη σελίδα στο facebook]

Μπαζίνης Θοδωρής

Η ΕΕ αποφάσισε την έναρξη της «Ναυτικής Επιχείρησης Ειρήνη» (Operation Irini), με σκοπό την εφαρμογή του embargo όπλων που έχει επιβάλλει ο ΟΗΕ στη Λιβύη.
Η «Επιχείρηση Ειρήνη» θα αντικαταστήσει την «Επιχείρηση Σοφία» (Operation Sophia) της οποίας η εντολή (mandate), λήγει στο τέλος Μαρτίου 2020. Σε αντίθεση με την προηγούμενη επιχείρηση, η οποία είχε ως κύριο σκοπό την παρακολούθηση των μεταναστευτικών ροών και την Έρευνα Διάσωση, η συγκεκριμένη έχει καθαρά αστυνομικό χαρακτήρα.
Κατά τη διαδικασία της απόφασης για την έγκριση της έναρξης της επιχείρησης η Αυστρία και η Ουγγαρία εξέφρασαν τον προβληματισμό ότι η περιπολίες των ναυτικών μονάδων θα τις καταστήσουν ελκυστικές στις μεταναστευτικές ροές. Για το λόγο αυτό αποφασίστηκε οι ναυτικές μονάδες να περιπολούν μακράν των μεταναστευτικών ροών, προσανατολισμένες έξωθεν των ανατολικών ακτών της Λιβύης. Παράλληλα δόθηκε η ευελιξία στο ναυτικό διοικητή να ανακατανέμει (redeploy) τις μονάδες του κατάλληλα προκειμένου να αποφεύγουν να βρίσκονται εντός των μεταναστευτικών ροών (out of pull factor zone).
Επίσης, η Ελλάδα προσέφερε λιμάνια της (δεν έχουν ακόμη διευκρινισθεί ποια) ως προορισμό των πλοίων που θα εκτραπούν ή συλληφθούν.
Η «Επιχείρηση Ειρήνη» αποτελεί την τρίτη ναυτική επιχείρηση της ΕΕ, μετά τις επιχειρήσεις EUNAVFOR ATALANTA και EUNAFOR SOPHIA, οι οποίες είχαν σκοπό την καταστολή της πειρατείας και τον έλεγχο των μεταναστευτικών ροών αντίστοιχα. Συναφώς, ακολουθεί το προηγούμενο της εμπλοκής της ΕΕ με ζητήματα θαλάσσιας ασφάλειας στο πλαίσιο της διαχείρισης κρίσεων.
Ακολουθεί ακόμη την απαίτησης τη EU Maritime Security Strategy να είναι σύννομη με το Διεθνές Δίκαιο εφόσον εφαρμόζει προηγούμενη απόφαση των Ηνωμένων Εθνών. Αξιοσημείωτο είναι και το γεγονός ότι θα λειτουργεί παράλληλα με τη νατοϊκή επιχείρηση Sea Guardian, κάτι αντίστοιχο με αυτό που είχε συμβεί με τις επιχειρήσεις ATALANTA και Ocean Shield στη Σομαλία.
Διαφαίνεται, ότι η ΕΕ εξακολουθεί να εφαρμόζει τη στρατηγική προσέγγιση της εμπλοκής σε ζητήματα ασφάλειας στην περιφέρειά της, τα οποία ενδέχεται να έχουν ακολουθούσες συνέπειες στην ίδια. Ωστόσο, η χρήση στρατιωτικών μέσων, γίνεται με τη λογική του ελάχιστου ρίσκου. Επιπλέον, δεν σηματοδοτεί περαιτέρω ενεργή εμπλοκή στην κρίση στη Λιβύη, αλλά παραμένει σε επίπεδο ζητημάτων δεύτερου βαθμού, τα οποία ναι μεν συνεισφέρουν στη διαχείριση της κρίσης αλλά όχι στην τελική της επίλυση.
Ως προς τη γεωστρατηγική σημασία της επιχείρησης, εκτιμάται ότι θα πλήξει ιδιαίτερα τις δυνάμεις του συνασπισμού του Φαγέζ αλ Σάραζ, οι οποίες προμηθεύονται πολεμικό υλικό διά θαλάσσης από την Τουρκία. Πριν από μερικές ημέρες η γαλλική Φρεγάτα Provence, στο πλαίσιο της νατοϊκής επιχείρησης Sea Guardian είχε εκτρέψει ένα τουρκικό φορτηγό πλοίο το οποίο μετέφερε πολεμικό υλικό από την Τουρκία στη Λιβύη.

Η αποστολή του USNS Comfort στη Νέα Υόρκη.

[αναρτήθηκε 1 Απρ 2020 στη σελίδα στο facebook]

Μπαζίνης Θοδωρής


Οι σύγχρονοι θεωρητικοί της Ναυτικής Στρατηγικής όπως ο Ken Booth και ο Geoffrey Till, έχουν αναγνωρίσει τρία είδη αποστολών για το Πολεμικό Ναυτικό: Άμυνα- Ασφάλεια και τις λεγόμενες μεταμοντέρνες αποστολές (post-modern missions).
Στις post-modern αποστολές μεταξύ άλλων περιλαμβάνονται οι ανθρωπιστικές και αντιμετώπισης φυσικών καταστροφών (Humanitarian and Disaster Relief –HADR). Στο πλαίσιο αυτό οι μεγάλες ναυτικές δυνάμεις διατηρούν είτε εξειδικευμένα πλοία (πχ νοσοκομειακά) είτε πλοία που μπορούν να προσφέρουν τις αντίστοιχες δυνατότητες σε περίπτωση που απαιτηθεί (πχ πλοία αμφίβιων επιχειρήσεων – LPD).
Φυσικά η χρήση νοσοκομειακών πλοίων χάνεται στα βάθη των αιώνων. Το Αθηναϊκό διέθετε πλοίο με το όνομα «Θεραπεία», το οποίο ενδεχομένως να είχε παρόμοιο ρόλο.
Οι δυνατότητες αυτές (υγειονομικές) κινητοποιούνται για τρεις λόγους: α) για την αντιμετώπιση καταστροφών και εκτάκτων καταστάσεων στο εσωτερικό ή στο εξωτερικό β) για τη συνεισφορά σε κράτη με ελλιπή συστήματα υγείας στο πλαίσιο άσκησης Ναυτικής Διπλωματίας (πχ Operation Partnership in Pacific and South America) και τέλος στο πλαίσιο πολεμικών επιχειρήσεων για πχ ως μέρος μιας ευρύτερης εκστρατευτικής αποστολής (expeditionary operation) για χρήση τους από τα στρατεύματα (Operation Desert Storm).
Η χρήση νοσοκομειακών πλοίων από τις ΗΠΑ έχει μεγάλη παράδοση ως μέρος εκστρατευτικών επιχειρήσεων, αλλά και ναυτικής διπλωματίας. Ωστόσο εδώ θα εστιασθούμε (λόγω της περίστασης) στην πρώτη περίπτωση, δηλαδή στη χρήση τους για ανακούφιση πληγέντων πληθυσμών:
1. Το 1918 κατά τη μεγάλη πανδημία (ισπανική γρίπη), τα συνώνυμα με τα σημερινά, USS Comfort (AH-3) και Mercy (AH-4) αναπτύχθηκαν στη Νέα Υόρκη.
2. Το 1933, το USS Relief (AH-1) Long Beach για συνδρομής σε τραυματίες από το σεισμό.
3. Το 1989, το USNS Mercy στο Oakland για συνδρομή σε τραυματίες από το σεισμό.
4. Το 2001 το USNS Comfort, κατά την τρομοκρατική επίθεση στους δίδυμους πύργους, το USNS Comfort αναπτύχθηκε στη Νέα Υόρκη για τυχόν συνδρομή σε τραυματίες.
5. Το 2004, το USNS Comfort στη μεγάλη καταστροφή από το τσουνάμι στην νοτιοανατολική Ασία.
6. To 2005, το USNS Comfort, στη Νέα Ορλεάνη για τη συνδρομή στους πληγέντες από τον καταστροφικό τυφώνα Katrina.
7. Το 2017, το USNS Comfort, στο Puerto Rico για τη συνδρομή στους πληγέντες από τον καταστροφικό τυφώνα Maria.
Επιγραμματικά οι δυνατότητες που έχουν αυτά τα δύο σκάφη είναι: χωρητικότητα 1000 κλινών, 12 operating rooms, ΜΕΘ, ιατρικά εργαστήρια, τράπεζα αίματος, μηχανήματα ψηφιακής απεικόνισης και ακτινογραφίας, CT scanner, δύο μονάδες παραγωγής οξυγόνου.
Στην παρούσα περίοδο και άλλες χώρες όπως η Γαλλία χρησιμοποίησε το Mistral-class LHD Tonnerre (πληροφορίες και εικόνες για τις νοσοκομειακές δυνατότητες του τύπου αυτών των πλοίων στο άρθρο του έγκριτου Naval Analyses στο σύνδεσμο https://www.facebook.com/navalanalyses/?__tn__=%2Cd%2CP-&id=ARDAif2FfNi7az4AiVSAETAOvIlkupYqiwB6cJA_Ro4KGAesn8vBIzhXDxwphfJIbvT3eJe1XFQ4E2A8) για εκκένωση ασθενών με COVID-19 από την Κορσική. Ενώ η Ισπανία ανέπτυξε το LPD Galicia στη Melilla (ισπανική περιοχή έναντι του Γιβραλτάρ) για τη συνδρομή σε ασθενείς.
Σήμερα τα ναυτικά που διαθέτουν πλοία αποκλειστικά ως νοσοκομειακά, είναι οι ΗΠΑ (2), η Κίνα (3), η Ρωσία (3), η Ινδία (1), η Βραζιλία (6), η Ινδονησία (1), το Περού (1) και το Βιετνάμ (1). Επίσης τόσο αυτές οι χώρες όσο και μεγάλος αριθμός χωρών διαθέτουν πλοία με πλήρεις ιατρικές δυνατότητες ή πλοία που μπορούν να μετατραπούν σε μονάδες παροχής υγειονομικών υπηρεσιών. Τα παραπάνω πλοία αφορούν συνήθως αμφίβιες μονάδες (LPD, LPH) ή πλοία λογιστικής υποστήριξης.

Οι κινεζικές διεκδικήσεις στην Νότια Κινεζική Θάλασσα στην εποχή της πανδημίας του COVID-19

Την τρέχουσα περίοδο όλος ο κόσμος είναι «καθηλωμένος» λόγω της πανδημίας του COVID-19 και ασχολείται κυρίως με την αντιμετώπιση της. Έχοντας πλήξει σε σημαντικό βαθμό τόσο τις οικονομικές, εμπορικές και κοινωνικές δραστηριότητες όσο και τις στρατιωτικές ακόμα και χωρών όπως οι ΗΠΑ ή η Γαλλία, θα περίμενε κανείς ότι στην Κίνα, στην χώρα από την οποία φαίνεται να ξεκίνησε η εξάπλωση του ιού, τα πράγματα να είναι παρόμοια. Παρόλο ότι ανέστειλε μεγάλο μέρος των οικονομικών δραστηριοτήτων της, οι πρόσφατες εκτιμήσεις του ΔΝΤ κάνουν λόγω για κλείσιμο της χρονιάς με ανάπτυξη 1,2% για την κινεζική οικονομία, όταν οι ίδιες εκτιμήσεις προβλέπουν ύφεση 5,9% για τις ΗΠΑ. Αντίστοιχα ο αμυντικός τομέας της και ιδιαιτέρως το στρατιωτικό-επιχειρησιακό σκέλος της φαίνεται να μη επηρεάστηκε. Ούτε άλλωστε και η δράση της Κίνας στην Νότια Κινεζική Θάλασσα (ΝΚΘ). Τουναντίον. Ακόμα και την περίοδο που ο αριθμός των κρουσμάτων και νεκρών στην Κίνα ήταν στο μέγιστο σημείο, η Κίνα συνέχισε την δράση της στην ΝΚΘ με την ίδια αν όχι μεγαλύτερη ένταση από ότι στο παρελθόν.

Μια σειρά από περιστατικά και στρατιωτικές επιχειρήσεις/ασκήσεις της Κίνας το τελευταίο χρονικό διάστημα αποδεικνύουν την ανωτέρω θέση. Δράσεις όπως οι παραβιάσεις της ΑΟΖ της Μαλαισίας και η προσπάθεια εκφοβισμού πλοίων που συνδέονται με έρευνες υδρογονανθράκων και η απαγόρευση αλιείας, που εκτελούνται συντονισμένα από την κινεζική ακτοφυλακή και τις «θαλάσσιες πολιτοφυλακές»[1] ως μέρος των τεχνικών και στρατηγικών του υβριδικού πολέμου της, και η εκτέλεση στρατιωτικών ασκήσεων στη ΝΚΘ, καταδεικνύουν την διατήρηση ή και αύξηση της έντασης των δράσεων σχετικών με τις διεκδικήσεις της στην ΝΚΘ. Χαρακτηριστικά παράδειγμα αποτελούν η προσπάθεια εκφοβισμού του πλοίου West Capella, που είναι μισθωμένο από την Petronas για λογαριασμό της Μαλαισίας, για μια μακρά χρονική περίοδο που ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 2019 και συνεχίζεται μέχρι και σήμερα, η βύθιση μετά από σύγκρουση ενός βιετναμέζικού αλιευτικού από πλοίο της κινεζικής ακτοφυλακής και η διεξαγωγή της μεγάλης άσκησης στην ΝΚΘ στα τέλη Μαρτίου .

Η διατήρηση ή αύξηση της έντασης των δραστηριοτήτων της Κίνας με σκοπό την εξυπηρέτηση των διεκδικήσεων της στην ΝΚΘ οφείλεται στο γεγονός ότι εκμεταλλεύεται την περίσταση της πανδημίας σε μια περίοδο που έχουν μειωθεί τα όποια αντανακλαστικά όχι μόνο των γειτονικών χωρών (και συνδιεκδικητών της ΝΚΘ) αλλά ακόμα και των ΗΠΑ. Η πρόσφατη μεγάλη άσκηση της Κίνας στην ΝΚΘ ήρθε και ως απάντηση στις επιχειρήσεις FONOPs[2] στην ΝΚΘ από το ναυτικό των ΗΠΑ, που είχαν πυκνώσει το προηγούμενο διάστημα και ειδικά τον Μάρτιο. Με την ανωτέρω άσκηση ήθελε να κάνει επίδειξη των αυξημένων τεχνολογικών και τακτικών-επιχειρησιακών δυνατοτήτων του PLA στις ΗΠΑ και στις γειτονικές χώρες της, καθώς ήταν η πρώτη άσκηση αυτού του είδους που σχεδιάζει και διεξάγει.

Επιπλέον, ο εμβολισμός και βύθιση του βιετναμέζικου αλιευτικού σε συνδυασμό με την διεξαγωγή της εν λόγω άσκησης ήταν ένα μήνυμα προς τις ΗΠΑ και το Βιετνάμ, ότι το Βιετνάμ δεν πρέπει να δέχεται ή να αναμένει την υποστήριξη των ΗΠΑ στα ζητήματα της ΝΚΘ. Είχε προηγηθεί η πενθήμερη επίσκεψη στο λιμάνι Da Nang του αεροπλανοφόρου USS Theodore Roosevelt στο πλαίσιο των 25 χρόνων από την αποκατάσταση των διπλωματικών σχέσεων μεταξύ ΗΠΑ-Βιετνάμ. Το εν λόγω αεροπλανοφόρο σήμερα παραμένει καθηλωμένο εν ορμω στην βάση του Γκουάμ στην Ιαπωνία λόγω αυξημένων κρουσμάτων του COVID-19 σε μέλη του πληρώματος του.

Το ναυτικό των ΗΠΑ και ειδικότερα η επιχειρησιακή λειτουργία του έχει δεχθεί πλήγμα από το ξέσπασμα της επιδημίας. Πέραν του ανωτέρω αεροπλανοφόρου, ακόμα ένα και συγκεκριμένα το USS Ronald Reagan, που βρίσκεται στην βάση Yokosuka της Ιαπωνίας, έχει σημαντικό αριθμό κρουσμάτων. Οι επιχειρησιακές δραστηριότητες του ναυτικού των ΗΠΑ έχουν μειωθεί σημαντικά όπως άλλωστε δείχνουν και τα επίσημα στοιχεία του The US Naval Institute's fleet tracker. Η αύξηση κρουσμάτων σε βάσεις και πλοία των ΗΠΑ έχουν οδηγήσει σε επαναξιολόγηση και αλλαγή στρατηγικής ώστε να μπορέσουν οι μονάδες και βάσεις να επανέλθουν στην προηγούμενη επιχειρησιακή τους λειτουργία.

Συμπερασματικά, η Κίνα έστω και μεσοπρόθεσμα, έχει βγει κερδισμένη από την πανδημία του COVID-19 καθώς έχει επωφεληθεί από την ελευθερία κινήσεων που της δίνει ο συνδυασμός της εφαρμογής του υβριδικού πολέμου της και της μεγάλης επίδρασης στην επιχειρησιακή διαθεσιμότητα των μονάδων του ναυτικού των ΗΠΑ λόγω των αυξημένων κρουσμάτων του COVID-19 στα πληρώματα και το προσωπικό των βάσεων του. Το γεγονός ότι οι δυνατότητες που δίδει η εφαρμογή ενός υβριδικού πολέμου από μια χώρα έναντι μίας άλλης είναι μεγάλες καθώς και ότι αυτές οι δυνατότητες φαίνεται να λειτουργούν ακόμα καλύτερα σε περιόδους όπως αυτή που διανύουμε λόγω της πανδημίας, θα πρέπει να προβληματίζει και την Ελλάδα. Άλλωστε, όπως η πράξη έχει αποδείξει, η Τουρκία εφαρμόζει αντίστοιχο υβριδικό πόλεμο έναντι της Ελλάδας, με χαρακτηριστικά παρόμοια με της Κίνας.

---

[1] Όπως είχε αναπτυχθεί στο πρόσφατο 4^ο τακτικό συνέδριο του ΠΕΔιΣ από τον γράφων, η συνδυασμένη δράση της ακτοφυλακής και των θαλάσσιων πολιτοφυλακών της Κίνας αποτελεί μέρος των στρατηγικών “cabbage strategy” και “salami slicing”.

[2] Περισσότερα για τις FONOPs δείτε εδώ : http://www.idis.gr/?p=4661.

East Med

East Med
Δημοσιεύθηκε στις 2 Ιαν 2020, στη σελίδα μας στο facebook

Οι υποθαλάσσιοι αγωγοί, πέραν της σημασίας τους για το ενεργειακό εμπόριο, έχουν και στρατηγική αξία. Στην περίπτωση του East Med, έχει και συμβολική - ρητορική αξία καθόσον επισφραγίζει τη στρατηγική σχέση Ελλάδας-Κύπρου -Ισραήλ-Ιταλίας, λειτουργώντας παράλληλα ως αντίβαρο στις στρατηγικές βλέψεις της Τουρκίας. Ακόμα πιο σημαντικό είναι ότι το εγχείρημα απολαμβάνει της ενεργής υποστήριξης των ΗΠΑ (μέσω του East Med Act) και της ΕΕ/Κομισιόν.
Παρόλα όμως τα θετικά μηνύματα και προσδοκίες που δικαίως δημιουργούνται από τη σημερινή συμφωνία, σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να αποτελέσει πανάκεια αναφορικά με τις προκλήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο.
Πρώτον, για να ξεπεράσει ο East Med το επίπεδο στρατηγικής ρητορείας και να εξελιχθεί σε μέσο παραγωγής στρατηγικών αποτελεσμάτων θα πρέπει:
α. Να δεσμεύσει προς μεταφορά ενεργειακούς πόρους, τέτοιας ποσότητας που να αποτελούν σημαντικό μερίδιο της κατανάλωσης φυσικού αερίου της ΕΕ. Θυμίζουμε ότι αυτή τη στιγμή τα ενεργειακά κοιτάσματα Ισραήλ και Κύπρου θα διατεθούν εν μέρει στις εσωτερικές αγορές, ή έχουν ήδη διατεθεί μέσω συμφωνιών πώλησης/μεταφοράς στην Ιορδανία και στην Αίγυπτο. Συνεπώς, απαιτείται η ανακάλυψη νέων κοιτασμάτων ικανών ποσοτήτων και η προώθησή αυτών στον αγωγό.
β. Να μπορεί να διαθέτει τους ενεργειακούς πόρους σε τιμές ανταγωνιστικές σε σχέση με τους υπόλοιπους προμηθευτές φυσικού αερίου (Κατάρ, Ρωσία, ΗΠΑ, Αλγερία).
Δεύτερον, η κατασκευή του αγωγού, αν και εξαιρετικής συμβολικής σημασίας δεν παράγει τετελεσμένα αναφορικά με την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών, δεδομένου ότι η πόντιση αγωγών επιτρέπεται στην Ανοικτή Θάλασσα αλλά και στις ΑΟΖ έτερων κρατών.
Τρίτον, δέσμευση συνεισφοράς στην ασφάλεια του αγωγού, ουδόλως συνεπάγεται την αυτόματη εξασφάλιση ενεργής υποστήριξης της χώρας μας σε διαμάχες για την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών.
Τέλος, κάθε στρατηγική κίνηση ενεργοποιεί θετικό δυναμικό φορτίο, αλλά ταυτόχρονα κινητοποιεί και αντιδράσεις / επιφυλάξεις. Στη συγκεκριμένη περίπτωση το ''χαλί" των αντιδράσεων ή/και επιφυλάξεων είναι ήδη στρωμένο.
α. Καταρχήν η Τουρκία αλλά και έτερες χώρες της περιοχής. Οι πρόσφατες δηλώσεις Λιβάνου και της Παλαιστινιακής Αρχής είναι ενδεικτικές.
β. Παράλληλα, χώρες όπως το Κατάρ και η Ρωσία ενδεχομένως πλήττονται από μια εναλλακτική πηγή ενεργειακού εφοδιασμού της Ευρώπης.
γ. Αν και η Αίγυπτος αποτελεί μέρος του στρατηγικού άξονα που σχηματίζεται στην Ανατολική Μεσόγειο, δεν είναι δεδομένη η στήριξή της στον αγωγό, καθώς αντιβαίνει τις δικές φιλοδοξίες να καταστεί ενεργειακός κόμβος της περιοχής μέσω των δύο εργοστασίων υγροποίησης φυσικού αερίου που διαθέτει.
Τα παραπάνω σε καμία περίπτωση δεν μειώνουν τη σημερινή υψηλής στρατηγικής σημασίας συμφωνία. Θα πρέπει όμως πέραν από τα επινίκια να αναδειχθεί η πραγματική στρατηγική αξία και να ξεπεραστούν υπερφίαλες προσδοκίες και το κλίμα ευφορίας το οποίο μπορεί να καταστεί σε μια νέα στρατηγική μας τύφλωση.

Απόκτηση αεροπλανοφόρου από κινέζικο ναυτικό

Το κινέζικο ναυτικό παρέλαβε σε επιχειρησιακή ενέργεια το νέο (δεύτερο) και αποκλειστικά εγχώριας κατασκευής αεροπλανοφόρο Shandong. Λίγο πριν εκπνεύσει το 2019 το συγκεκριμένο πλοίο πραγματοποίησε για δεύτερη φορά (σε σύντομο χρονικό διάστημα) τον διάπλου του Στενού της Ταϊβάν. Η σημασία του γεγονότος αυτού είναι διπλή. Αφενός ασκεί πολιτική πίεση συμπληρωματική των υπόλοιπων τεχνικών υβριδικού πολέμου της Κίνας με στόχο την Ταϊβάν και αφετέρου προβάλλει τις ολοένα και αυξανόμενες δυνατότητες προβολής ισχύος του κινέζικου ναυτικού. Με αυτό τον τρόπο η Κίνα καθίσταται και επίσημα πλέον η δεύτερη ναυτική δύναμη (η οποία αν και αριθμητικά πλέον ξεπερνά το σύνολο των ναυτικών μονάδων που διαθέτουν οι ΗΠΑ, ωστόσο υστερεί σε τεχνολογικές δυνατότητες καθώς και στο συνολικό αριθμό φερόμενων βλημάτων ανά πλατφόρμα). Όσο για το κατά πόσο, μια τέτοια πρακτική πιέσεων και προβολής ισχύος έναντι της Ταϊβάν αποδίδει καρπούς, μπορεί κανείς να δει τα αποτελέσματα των εκλογών της 11ης Ιανουαρίου. Ναι μεν ο υποψήφιος της Ταϊβάν που διάκειται φιλικά προς το Πεκίνο, έχασε στην εκλογική αναμέτρηση, ωστόσο αν διαβάσει κανείς τις μετεκλογικές πολιτικές αναλύσεις θα αντιληφθεί ότι το ποσοστό που έλαβε ισοδυναμεί με μια πρώτη νίκη.

 

Το μέλος της ομάδας μας Konstantinos Karanikolos έχοντας ασχοληθεί όσο λίγοι στην Ελλάδα πάνω στο θέμα των διεκδικήσεων της Κίνας στην Νότια Κινεζική Θαλάσσα (ΝΚΘ), έχει αναφερθεί κατά καιρούς τόσο στις αναλύσεις του όσο και στα συνέδρια-ημερίδες στις χώρες με τις οποίες έχει η Κίνα διενέξεις εξαιτίας αυτών των διεκδικήσεων. Έχει αναφερθεί στο ποιες από αυτές χρησιμοποιούν κατευνασμό-πιο ήπια στάση, ποιες από αυτές μια μάλλον επαμφοτερίζουσα στάση και ποιες είναι αυτές που διατηρούν αυστηρή στάση. Μια από εκείνες και ίσως εκείνη με την αυστηρότερη στάση είναι το Βιετνάμ. Ο Σινο-Βιετναμεζικος πόλεμος έπληξε καίρια τις σχέσεις των δύο χωρών και παλιών συμμάχων, και τους ακολουθεί μέχρι σήμερα. Στο ακόλουθο άρθρο εξηγείται γιατί τόση αντιπαλότητα μεταξύ Βιετνάμ και Κίνας. https://www.warhistoryonline.com/vietn…/red-against-red.html

Νόμικο Πλαίσιο της Αεροναυτικής Έρευνας και διάσωσης

Άρθρο του μέλους της ομάδας μας Κώστας Αργυρόπουλος και του Γεώργιου Ανεψιού.
Το άρθρο εξετάζει τις προβλέψεις του Διεθνούς Δικαίου που αφορούν στην Έρευνα και Διάσωση και τις συναφείς ειδικές διατάξεις που αφορούν στην Εθνική Δράση των κρατών, με ειδικότερη εστίαση στις περιπτώσεις της Ελλάδας και της Τουρκίας.
«Το νομικό πλαίσιο της ναυτικής και αεροπορικής / αεροναυτικής Έρευνας και Διάσωσης (Ε-Δ): Η περίπτωση της Ελλάδας», Vol. 7, Νο 2, Civitas Gentium, 2019 (published 2020-03-29), pp. 181-255, ISSN: 1792-9474, available at https://cg.turkmas.uoa.gr/index.php/cg/article/view/139/151