Στις 19 Απριλίου ο 3ος Στόλος των ΗΠΑ ξεκίνησε μια μεγάλη άσκηση με την επωνυμία "Unmanned Integrated Battle Problem 21'', με τη συμμετοχή αριθμού μη επανδρωμένων ναυτικών συστημάτων.
Πρόκειται για την πρώτη άσκηση αυτού του είδους στην οποία πρόκειται να συμμετάσχουν και επανδρωμένες μονάδες του ναυτικού των ΗΠΑ.
Βασικοί σκοποί της άσκησης είναι η χρήση των μη επανδρωμένων συστημάτων σε:
1. Έργα Πληροφοριών και Επιτήρησης (Intelligence Surveillance and Reconnaissance-ISR)
2. Η δοκιμή δογμάτων συνεργασίας επανδρωμένων και μη επανδρωμένων συστημάτων (manned-unmanned teaming concepts).
3. Η στοχοποίηση εχθρικών μονάδων από μη επανδρωμένα συστήματα και στη συνέχεια η προσβολή τους από επανδρωμένες μονάδες.
4. Συνολικά η άσκηση θα αποτελέσει πυλώνα σχετικά με τις μελλοντικές αποφάσεις για την αναδιοργάνωση του ναυτικού.
Από το ναυτικό των ΗΠΑ ανακοινώθηκαν τα μη επανδρωμένα συστήματα που λάβουν μέρος στην άσκηση:
1. Medium Displacement Unmanned Surface Vessels (Sea Hunter- Seahawk)
2. MQ-88 First Scout Unmanned Aerial Vehicle
3. MQ-9 Sea Guardian Unmanned Aerial Vehicle
4. Ocean Aerial Triton Class Dual Modality Underwater and Surface Autonomous Vehicle.
5. Σμήνος από μικρότερα μη επανδρωμένα αεροσκάφη, επιφανείας και υπό την επιφάνεια συστήματα.
Χαρακτηριστικά σκαφών:
Αναφορικά με την πρώτη κατηγορία πρόκειται για μεγάλα μη επανδρωμένα σκάφη μήκους 40μέτρων τύπου trimaran, τα οποία μπορούν να αναπτύξουν υψηλή ταχύτητα έως 27Κ, με χωρητικότητα δεξαμενών με 40 τόνους καυσίμου, γεγονός που τους επιτρέπει να παραμένουν έως και 70 ημέρες σε μια περιοχή ή να καλύπτουν 10,000 μίλια (40 φορές περίπου την απόσταση Πειραιάς - Καστελλόριζο με ταχύτητα 12Κ. Επιπλέον έχουν τη δυνατότητα να επιχειρούν σε κατάσταση θαλάσσης έως 5 (2,5-4 μέτρα) και να είναι πλεύσιμα σε κατάσταση θαλάσσης έως 7 (6-9 μέτρα). Επίσης είναι εύλογο ότι το ημερήσιο κόστος λειτουργίας τους είναι σημαντικά μικρότερο αυτών των μονάδων επιφανείας.
Στη φωτογραφία τα μη επανδρωμένα επιφανείας Seahawk,(μπροστά)και Sea Hunter κατά τη διάρκεια της άσκησης στο San Diego. (Πηγή MC2 Thomas Gooley/Navy).
Πλεονεκτήματα μη επανδρωμένων συστημάτων
Τα προσδοκώμενα οφέλη από τη χρήση μη επανδρωμένων συστημάτων στις ναυτικές επιχειρήσεις είναι
1. Μικρότερο κόστος λειτουργίας σε σχέση με τις επανδρωμένες μονάδες.
2. Μικρότερες απαιτήσεις σε ανθρώπινο δυναμικό.
3. Δυνατότητα αύξησης του ρίσκου τη αποστολής καθώς δεν είναι επανδρωμένα.
4. Παραμονή στο θέατρο επιχειρήσεων για μεγάλο χρονικό διάστημα (κυρίως τα μεγάλα συστήματα).
5. Δυνατότητα αύξησης του αριθμού των μονάδων του ναυτικού (capacity) με το ίδιο ή μικρότερο κόστος.
Από τα παραπάνω συμπεραίνεται ότι η χρήση των μη επανδρωμένων συστημάτων μπορεί να αυξήσει τις δυνατότητες φονικότητας (lethality) ενός στόλου παρέχοντας είτε μεγαλύτερο αριθμό φορέων όπλων είτε παρέχοντας ποιοτική και συνεχή στοχοποίηση των εχθρικών μονάδων. Αυξάνεται ταυτόχρονα και το επίπεδο επιβιωσιμότητας των επανδρωμένων μονάδων καθώς οι αποστολές υψηλού ρίσκου αναλαμβάνονται από τις επανδρωμένες μονάδες. Τέλος, αυξάνονται κατακόρυφα οι δυνατότητες ετοιμότητας ενός στόλου να διατηρήσει επί μακρόν μονάδες σε μια περιοχή ενδιαφέροντος.
Επιπρόσθετα πρέπει να επισημανθούν οι δυνατότητες που παρέχουν τα σμήνη μικρότερων μη επανδρωμένων συστημάτων, τα οποία μπορεί να μην προσφέρουν τις παραπάνω δυνατότητες και πλεονεκτήματα ωστόσο ένα σμήνος (μεγάλος αριθμός ομοειδών συστημάτων που συνεργάζονται μεταξύ τους) μπορεί να προσφέρει έρευνα μεγάλης περιοχής σε σύντομο χρονικό διάστημα με μικρό κόστος και ρίσκο. Επίσης ένας μεγάλος αριθμός τέτοιων συστημάτων μπορεί να προκαλέσει παραπλάνηση - σύγχυση και κορεσμό στον αντίπαλο επιτρέποντας την απομείωση των αμυντικών του δυνατοτήτων και καθιστώντας τον κατά συνέπεια τρωτό.